E-Księgarnia
Wobec trudnej sytuacji materialnej rodzina Kolbów opuściła Zduńską Wolę, gdzie Maksymilian Kolbe (właściwie Rajmund Kolbe) urodził się w 1894 r. Przeprowadzono się do Łodzi, a następnie w 1897 r. do Pabianic. Zgodnie z relacją matki franciszkanina miał on doświadczyć w dzieciństwie objawienia maryjnego w pabianickim kościele św. Mateusza. Ukazała mu się Matka Boża, trzymając dwie korony – białą i czerwoną, symbolizujące czystość i męczeństwo.
Od 10 października 2004 r. św. Maksymilian Kolbe jest patronem Pabianic.
Św. Maksymilian Maria Kolbe zapisał się na kartach historii jako męczennik, który oddał swoje życie za drugiego człowieka w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady KL Auschwitz. Wskutek ucieczki więźnia bloku 14, 29 lipca 1941 r. podczas karnego apelu zastępca komendanta obozu Karl Fritzsch, stosując odpowiedzialność zbiorową, wytypował dziesięciu więźniów, którzy mieli umrzeć śmiercią głodową. Za jednego z nich, niespełna czterdziestoletniego żołnierza i ojca rodziny Franciszka Gajowniczka, zgłosił się o. Maksymilian. W celi głodowej, mimo złego stanu zdrowia, żył ponad dwa tygodnie. 14 sierpnia 1941 r. umierającemu o. Kolbemu wstrzyknięto fenol, a kolejnego dnia ciało skremowano.
Wydarzenie to poprzedzały lata posługi franciszkanina, przepełnionej bezgraniczną ufnością w Opatrzność Bożą. Jego opus magnum stała się organizacja krzewiąca kult maryjny – Rycerstwo Niepokalanej. W 1927 r. w Niepokalanowie utworzył klasztor franciszkański oraz nowoczesny ośrodek wydawniczy. Działalności ewangelizacyjnej nie ograniczał do kraju, powołując w 1931 r. w Nagasaki japoński Niepokalanów – Mugenzai no Sono (Ogród Niepokalanej). Na ołtarze został wyniesiony jako wyznawca i męczennik. Beatyfikacji dokonał 17 października 1971 r. papież Paweł VI, a kanonizacji – jedenaście lat później, 10 października 1982 r. – Jan Paweł II.
Fot. M. Sobczak/A. Józwik
