E-KsięgarniaTomasz Toborek, Edward Pfeiffer „Radwan”, Łódź 2009, 142 s.
Gen. Edward Pfeiffer (1895–1964) znany jest przede wszystkim jako jeden z dowódców powstania warszawskiego. Na podstawie jego losów można prześledzić niemal całą historię Polski – od początku wieku – aż do lat sześćdziesiątych.
Autor publikacji podzielił życiorys generała na trzy okresy. W rozdziale pierwszym poznajemy Pfeiffera jako nastolatka, który tworzył w Łodzi pierwsze drużyny harcerskie, a w 1914 r. z przyjaciółmi z łódzkiego harcerstwa wyruszył w marsz do legionów Piłsudskiego. Walczył w 5 pułku piechoty, m.in. w słynnej bitwie pod Kostiuchnówką. W 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w rodzinnej Łodzi. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym nadal służył w wojsku i działał w harcerstwie.
Rozdział drugi to czas wojny i okupacji. We wrześniu 1939 r. Pfeiffer walczył w armii „Kraków” jako dowódca batalionu fortecznego „Mikołów”. W czasie okupacji przez pewien czas skłócony z dowództwem ZWZ/AK założył własną organizację Grupa Wojsk Polskich „Edward”, którą dopiero przed powstaniem warszawskim podporządkował dowództwu AK. Został wówczas awansowany na podpułkownika i dowodził oddziałami w Śródmieściu. Był kilkakrotnie ranny, jednak nie zrezygnował z dowodzenia. Jego żołnierze zdobyli m.in. budynek PAST-y.
Ostatni rozdział ukazuje generała jako emigranta. Po wojnie zamieszkał w Londynie. Nie zrezygnował z działalności publicznej. Przed śmiercią mianowany generałem. Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz orderem Virtuti Militarii V i IV klasy.
